Post Description

Shadow Eden is een band waar we binnen de wereld van progressieve rock nog niet bijzonder veel van gehoord hebben, maar dat kan wat mij betreft vanaf vandaag veranderen. In feite is dit album het werk van één instrumentalist die vier jaar lang gewerkt heeft aan zijn tweede officiële album, maar hulp heeft gekregen van twee getalenteerde muzikanten, een bassist en een drummer.

De Britse instrumentalist waar we in deze recensie over gaan spreken is Ryan Mark Elliot, mastermind achter de geformeerde band Eden Shadow. In 2012 introduceerde Hans Ravensbergen Elliot en zijn toenmalige band middels een korte voorstelling, maar wellicht is dat artikel al weer lang vergeten. Daarom stellen we de andere twee muzikanten ook even kort voor. Toenmalige drummer Tom Burgess  is vervangen door Aled Lloyd, een ervaren sessiedrummer die in het dagelijkse leven ook lesgeeft. Bassist Alex Broben was op de debuut-cd al present en is ook op dit album van de partij, maar  heeft qua schrijfproces slechts aan één song op deze cd meegewerkt. Bijzonder is dat Progwereld destijds de ep “Hail” heeft besproken, maar nooit het reguliere album “Phases”, wat uiteindelijk na de nodige vertraging in 2014 is uitgekomen. Uiteraard gaan wij alles uit onze registers halen om die gemiste kans alsnog goed te maken en ook dat album voor u bespreken.

Opvallend aan “Melodies For Maladies” is dat vooral de eerste drie nummers gitaargedreven songs zijn en daardoor een donkere atmosfeer herbergt. Ryan Elliot hanteert daardoor in zijn teksten bijna vanzelfsprekend heftige issues. De songs  gaan onder andere over de hedendaagse manipulatieve media, oorlog, depressies en persoonlijke manipulatie. In Ventriloquist, False Prophet en Burden Of Power staat vooral de venijnige gitaar van Elliot centraal en neemt een belangrijke positie in in het totaalgeluid. Het nummer Ventriloquist gaat over de diverse soorten media en de impact van de diverse nieuwsbronnen op ons leven in dit tijdperk. False Prophet gaat over Harold Camping, een Amerikaanse evangelist, die meerdere malen ten onrechte voorspelde dat de wereld zou vergaan en Jezus Christus terug zou keren op aarde. Het nummer wordt volledig gedomineerd door de rauwe gitaarrifs van Elliot en doet soms wat aan Amplifier denken. Wanneer Elliot wat gas terugneemt met zijn gitaar ademt de track de sfeer uit van Porcupine Tree of de muziek van Steven WIlson. Ondanks die rustige passage is dit het hardste nummer van het album.

In Burden Of Power, wat gaat over belangrijke beslissingen van regeringsleiders uit het verleden om te kiezen voor oorlog, klinken er meer toetsen in de compositie en profileert ook drummer Aled Lloyd zich nadrukkelijker in het geluid. Het nummer zorgt voor een soepele overgang naar de songs Introspect 1&2, waar andere instrumenten dan de gitaar meer de ruimte krijgen dan in de eerste drie songs. We horen in het progressieve Introspect Part Two onder andere de saxofoon van Theo Travis, die bekend is van  zijn samenwerking met Steven Wilson en aanverwante acts, The Tangent en Karmakanic. Ook kan de toetsenliefhebber genieten van de karakteristieke Moog klanken en  is er een passage in de ruim achttien minuten durende track die regelrechte jazzrock vertegenwoordigt. De dwarsfluit  van Travis zorgt weer voor een frisse overgang halverwege het nummer, om vervolgens weer in een ambient achtige passage te vallen waar een gitaarsolo doet denken aan de jaren negentig neo prog. Maar ongemerkt sluipen er ook invloeden van Rush door het nummer heen en is goed te horen dat Elliot ook veel naar de psychedelische progrock uit de jaren zeventig heeft geluisterd. U leest het al; er is genoeg te beleven in deze twee nummers. Ze zijn dan ook echt het hoogtepunt van het album en ondanks de verschillende stromingen binnen de tracks knap samengesteld tot een homogeen geheel. De laatste track, Logos, sluit het album waardig, rustig en enigszins luchtig af. Een toegankelijk nummer met een makkelijk op te pakken melodie en dito refrein.

Is het vernieuwend dat wat Ryan Elliot ons voorgeschoteld heeft? Ja… en nee. Het moge duidelijk zijn dat Elliot hoopt te snoepen van de fans van Porcupine Tree en Steven Wilson. Er zijn genoeg invloeden  op “Melodies For Maladies” van die band en artiest te vinden, maar toch klinkt het op één of andere manier wel fris. En laten we eerlijk zijn, dat kan op sommige cd’s ook nog wel eens de andere kant opgaan…BRON PROGWERELD


Ventriloquist (10:25) 

False Prophet (10:48) 

Burden of Power (7:32)
 
Introspect Part 1 (4:17)
 
Introspect Part 2 (18:59)
 
Logos (6:19)




http://music-by-request.newforum2u.com/